In de schaduwen van het Nederlandse landschap, verborgen tussen eeuwenoude bomen en omhuld door een sluier van mysterie, ligt het St. P Klooster. Dit eerbiedwaardige gebouw, dat door de jaren heen zowel toevluchtsoord als thuisbasis is geweest voor velen die het religieuze leven zochten, herbergt verhalen die fluisteren over het ongeziene en onverklaarbare. In het verleden woonden hier De Broeders van Liefde.

Het klooster is vernoemd naar een Spaanse heilige. De keuze voor deze naam als patroonheilige weerspiegelt de spirituele roeping van het klooster en zijn bewoners. Oorspronkelijk gebouwd om een monastieke gemeenschap te huisvesten, heeft het klooster door de jaren heen verschillende rollen vervuld, waaronder die van een onderwijsinstelling en een gastenverblijf.

De uit Gent afkomstige broeders hadden reeds in 1907 de psychiatrische kliniek Sint-Servatius. In 1934 werd de Nederlandse tak van de broeders een zelfstandige provincie, de Mariaprovincie. Aldus werd er ook een eigen noviciaat opgericht, waar de Broeders zouden worden opgeleid. Jos Bekkers ontwierp het gebouwencomplex, dat in 1938 werd ingezegend.

In het instituut, dat tot 1962 functioneerde, werden ongeveer 350 broeders opgeleid. Er kwamen echter geen novicen meer, hetgeen leidde tot sluiting van het noviciaat. Reeds eerder kwam er ruimte vrij, en vanaf 1945 werd ook een groep cliënten van het nabijgelegen Sint-Servatius in de gebouwen ondergebracht. Het complex werd vanaf 1962 gebruikt voor de opvang van verslaafden. Eind 2012 werd ook deze verslavingskliniek gesloten.

De muren van het klooster, opgetrokken uit de meest robuuste stenen, lijken soms bijna te ademen met de echo's van het verleden. Bezoekers spreken vaak over een onverklaarbare kou die langs hun zweeft bij het betreden van de kapel, alsof de geesten van lang vervlogen monniken nog steeds hun stille gebeden prevelen in de schemerige hoeken. Het is alsof deze heilige hal, ondanks zijn serene schoonheid, iets onuitsprekelijks herbergt.

Tijdens ons bezoek hebben wij waargenomen dat er met volle kracht een deur dicht sloeg.

En dan zijn er de verhalen, fluisteringen die als mist tussen de gangen drijven, over verschijningen die in de nacht waargenomen worden. Sommigen zeggen dat het de geest van een oude abt is, die zijn rust niet kan vinden, dwalend door de kloostergangen, zoekend naar vrede die hem in leven ontsnapte. Het St. P Klooster, met zijn rijke geschiedenis en diepe spirituele wortels, blijft een plaats waar het verleden en het heden op mysterieuze wijze samenvloeien, gehuld in de stilte van het onbekende.