Diep in het hart van België, net aan de rand van de bruisende haven van Antwerpen, ligt een vergeten stad die meer weg heeft van een decor uit een griezelfilm dan uit de realiteit. Doel, ooit een bloeiende gemeenschap, is nu een spookstad, verlaten en overgelaten aan de elementen. Deze stad, oorspronkelijk vol leven en activiteit, werd geleidelijk een schim van haar vroegere zelf naarmate de plannen voor uitbreiding van de haven in de jaren '60 en '70 meer grond opeisten.

De straten van Doel zijn leeg en stil, behalve het geluid van krakend hout en het sporadische gekrijs van een overvliegende vogel. De huizen, eens gevuld met het gelach en de verhalen van gezinnen, staan nu leeg, sommige met half ingezakte daken, gebroken ramen en muren die zijn verfraaid met graffiti die zowel de woede als de creatieve geest van bezoekers weergeeft. Het is deze spookachtige atmosfeer die Doel tot een geliefd onderwerp maakt voor fotografen en urban explorers die de echo's van het verleden willen vastleggen.

Ondanks de desolate sfeer, vertelt Doel ook een verhaal van weerstand. Een handjevol bewoners weigert te vertrekken, vastberaden om hun thuis te behouden tegen de oprukkende industrie. Hun strijd voegt een diepe menselijke dimensie toe aan het spookachtige landschap, een herinnering dat Doel ooit een levendige gemeenschap was. Voor degenen die geïnteresseerd zijn in de interactie tussen mens en industriële vooruitgang, biedt Doel een fascinerende, zij het sombere blik op de impact van economische beslissingen op kleine gemeenschappen.